Kent u een kindje in nood? Vul dan dit formulier in om het aan te melden.
De christelijke basis waarop gewerkt wordt, biedt de kinderen houvast en tilt hen op als ‘zieltje van God’. Ook voor niet-gelovigen is er ruimte, niemand wordt afgewezen, alle hulp wordt gewaardeerd. Gilliano en Rachel staan open voor mensen uit de omgeving, die het moeilijk hebben. Als er maar iets over is, krijgen ook zieke ouderen, verslaafde en dakloze mensen eten of kleding. Het tehuis is letterlijk een open poort, iedereen kan en mag binnenkomen. De gemeenschap wordt steeds geïnformeerd over de activiteiten en wordt erbij betrokken.
Soms krijgen ze kritiek en wordt niet begrepen waarom deze opvang nodig is, lopen Gilliano en Rachel tegen onbegrip, weerstand, discriminatie en verzet aan vanuit de gemeenschap. ‘Een stiefmoederlijke behandeling’, noemen ze het. Met een openheid worden deze mensen tegemoet getreden, weten ze het gesprek met hen aan te gaan om de andere kant te laten zien. Het helpt, velen zien en ervaren dat het tehuis een noodzaak is en hulp biedt aan kinderen uit hun eigen gemeenschap.
Steeds meer brengen mensen uit de gemeenschap eten en spullen voor de kinderen. Alles is welkom! Met leerkrachten wordt het gesprek aangegaan als er problemen zijn met een van de pupillen. Gilliano kan als geen ander in alle rust aangeven waar het kind mee belast is, dit om bewustzijn en steun te creëren bij de leerkrachten voor deze veelal getraumatiseerde kinderen. Maar, zo zegt hij: ‘Ik heb geen toverstafje, ik kan het niet afdwingen.
‘ Open Huis heeft geen politieke kleur. De overheid heeft oog voor de problematiek waar het kinderhuis tegenaan loopt, biedt diensten aan vanuit gemeentelijke instellingen zoals politie en maatschappelijke instellingen, waaronder het Meldpunt Slachtofferhulp. Ze houden overleg met de twee kinderhuizen (Open Poort en Gaytrie) voor het plaatsen van kinderen. Inspectie wordt op de hoogte gehouden en controleert de gang van zaken of alles correct verloopt. Verder wordt het aan de directie en bestuur van de tehuizen overgelaten, hoe ze de opvang van de kinderen regelen. Er zijn verschillen tussen de twee kinderhuizen. Gaytrie is Hindoestaans, kleiner en alleen voor de opvang van Hindoestaanse kinderen. Er is een Hindoestaanse directrice en er werken alleen hindoestaanse medewerksters. Open Poort is groter, is voor de opvang van kinderen met diverse achtergronden en op christelijke basis gestoeld. Ieder tehuis richt zich op zichzelf. Af en toe wordt een pupil in het andere tehuis geplaatst als er problemen zijn met dit kind.
In het verleden boden psychologen en counselors gratis hun hulp aan, maar steeds meer vragen zij hoge bedragen voor hun diensten, die Open Poort niet kan betalen. Dokter Li Fo Sjoe is als huisdokter een constante factor. Gilliano kan hem altijd bellen als er iets met een van de pupillen is.
De kinderen die we opvangen
Bij Open Poort wonen kinderen van allerlei leeftijden en achtergronden. Sommigen verblijven tijdelijk, anderen voor langere tijd. Ze komen hier met verdriet, onzekerheid of trauma’s, maar dankzij onze zorg en begeleiding bloeien ze op. We stimuleren hen om hun talenten te ontdekken, zelfvertrouwen te ontwikkelen en dromen na te jagen.
